تفاوت بین ذخیره‌کننده دیافراگم و ذخیره‌کننده اُرین

ذخیره‌ساز نوع دیافراگم و ذخیره‌ساز نوع کیسه‌ای، دو ساختار و اصل کار متفاوت در ذخیره‌سازی انرژی، این مقاله تفاوت‌های اصلی آنها را به شما نشان خواهد داد.

در حالت طراحی سازه‌ای، تجمع‌کننده دیافراگمی مایع یا گاز را به دو بخش با یک ممبران جداسازی می‌کند، به طوری که یک بخش شامل مEDIUM فشرده و بخش دیگر نیز برای ذخیره‌سازی مایع یا گاز است. نوع تجمع‌کننده شکمی از کپسول‌های بطری مطاطی تشکیل شده است که می‌تواند مایعات یا گازها را نگهداری کند. پس از پر کردن، شکم گسترش می‌یابد و برای آزاد کردن مایعات یا گازهای ذخیره‌شده انقباض می‌کند.

در مورد ثبات فشار، تجمع‌کننده نوع دیافراگمی با جداسازی مEDIUM از مایع یا گاز ذخیره‌شده از طریق یک دیافراگم، خروجی فشار ثابت‌تری ارائه می‌دهد. در مقابل، هرچند که تجمع‌کننده نوع شکمی نیز می‌تواند یک میزان ثبات فشار را ارائه دهد، ولی خروجی فشار آن به دلیل انعطاف‌پذیری کپسول مطاطی ممکن است کمی نوسان کند.

در زمینه حوزه‌های کاربردی، ذخیره‌سازهای مемبرانی به طور گسترده در سیستم‌های هیدرولیک و پنوماتیک صنایع، حمل و نقل، فضایی و حوزه‌های دیگر استفاده می‌شوند و توابع مهمی مانند ذخیره‌سازی انرژی، تعادل فشار و بافرینگ را ارائه می‌دهند. دستگاه‌های ذخیره‌سازی نوع کیسه‌ای معمولاً در کاربردهای کوچک مانند سیستم‌های معلق خودرو، جذب‌کننده‌های ضربه چرخ‌دار و مناسب برای برخی از کاربردهای صنعتی تحت فشار پایین نیز استفاده می‌شوند.

کلی speaking, ذخیره‌سازهای ممbrانی به دلیل ثبات فشارشان و تنوع سناریوهای کاربردی، نقشی کلیدی در سیستم‌های صنعتی و حمل و نقل بزرگ مقیاس ایفا می‌کنند. ذخیره‌ساز نوع کیسه‌ای، به علت اندازه کوچکش و انعطاف‌پذیری بالا، مناسب کاربردهای کوچک و محیط‌های تحت فشار پایین است. هنگام انتخاب یک ذخیره‌ساز، باید نیازهای کاربردی خاص و شرایط کاری را در نظر گرفت تا عملکرد بهینه و کارآمدی تضمین شود.